Een tijdje terug schreef ik dit stuk, wat later werd genomineerd voor de AMAI-award en in een tof artikel in de Trouw werd gedeeld.

VERZAMELAAR
Ik verzamel rimpels in grote steden,
kus de groeven op de weg
schraap mijn tong over de stenen,
nog één keer voordat
Uit sommige straten knip ik een palmboom
soms spaar ik de leegte van de huizen
soms juist het licht er omheen
nog vaker spaar ik jou
En het liefst zou ik blijven
het liefst zou ik jouw vloeren vervoeren
mijn huid bestraten,
van jouw geur mijn thuishaven maken
Het liefst zou ik blijven
ik wil niet dat je, op dagen dat de zon schijnt,
op dagen dat ik er slenterde,
niet meer weet dat ik het was
die dat het liefste deed
Ik wil dat je weet dat ik het was
die de grond onder je voeten kuste,
mijn oor tegen de vloer aandeed.
Geef een reactie